هر مهره در حمایت از ساختار بدن و تسهیل حرکت نقش دارد. در این مقاله به مهره های گردنی دیسک گردن مهره 5 و 6 که قسمت بالایی ستون فقرات را تشکیل می دهند نگاه می کنیم. به طور خاص، مهره های پنجم (C5) و ششم (C6) از آنجایی که اهمیت ویژه ای دارند.
C5، پنجمین مهره گردنی، موقعیت خود را درست زیر C4 و بالای C6 پیدا می کند. ساختار ساختاری آن شامل بدنه مهره ای و قوس مهره ای است. مسئول فرآیندهایی مانند خاردار و عرضی است که به عنوان نقاط لنگر برای عضلات و رباط ها عمل می کند. در سطح C5، ریشههای عصبی از نخاع بیرون میآیند و بخشی از شبکه بازویی را تشکیل میدهند – شبکه پیچیدهای از اعصاب حاکم بر حرکت و احساس در بازوها و دستها.
در زیر C6، ششمین مهره گردنی دارای بدنه مهرهای، قوس مهرهای و فرآیندهای مرتبط با آن است که از ستون فقرات پشتیبانی ساختاری میکند. ریشه های عصبی منشا C6 در شبکه بازویی درگیر می شوند و بر عملکرد اندام فوقانی از جمله حرکت و احساس بازو و دست تأثیر می گذارند. شرایط درگیر با C5 و C6 عبارتند از فتق دیسک، تغییرات دژنراتیو و فشرده سازی عصب، که می تواند منجر به علائمی مانند گردن درد، درد بازو، ضعف و بی حسی شود.
گزینه های درمان غیر جراحی
درمانهای غیرجراحی دیسک گردن مهره 5 و 6 مزایای متعددی دارند، بنابراین متخصصان مراقبتهای بهداشتی اغلب آنها را به گزینههای جراحی توصیه میکنند. در اینجا چند مورد از این مزایا وجود دارد:
رویکرد محافظه کارانه: روشهای غیرجراحی کمتر تهاجمی هستند و معمولاً خطرات کمتری نسبت به جراحی دارند و برای بسیاری از بیماران مناسب هستند.
حفظ عملکرد ستون فقرات: هدف این درمان ها کاهش علائم و بهبود عملکرد بدون تغییر در ساختار طبیعی ستون فقرات است.
زمان بهبودی کمتر: مداخلات غیرجراحی اغلب منجر به دورههای نقاهت کوتاهتر میشود و به افراد امکان میدهد زودتر به فعالیتهای عادی خود بازگردند.
گزینه های درمانی غیرجراحی که به بیماران ارائه می شود به سابقه و شدت موضوع بستگی دارد. در اینجا چند گزینه وجود دارد که یک متخصص مراقبت های بهداشتی ممکن است پیشنهاد دهد:
فیزیوتراپی: درمانگران ماهر رژیمهای ورزشی شخصیسازی میکنند که عضلات گردن و شانهها را تقویت میکند، وضعیت بدن را بهبود میبخشد و انعطافپذیری را افزایش میدهد. این تمرینات به کاهش درد و جلوگیری از آسیب بیشتر کمک می کند.
داروها: مدیریت درد از طریق داروها، مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، شلکنندههای عضلانی و مسکنها، میتواند باعث تسکین ناراحتی ناشی از شرایط C5 و C6 شود.
تزریق استروئید اپیدورال گردن (ESIs) توسط پزشکان مدیریت درد به عنوان یک راه حل کوتاه مدت برای کاهش گردن درد مزمن ناشی از علل خاص انجام می شود. این تزریق ها شامل تجویز یک داروی ضد التهابی در فضای اپیدورال اطراف اعصاب نخاعی است. تقریباً 40 تا 84 درصد از افرادی که تحت ESI گردن قرار می گیرند، تسکین موقت درد گزارش شده است.
گزینه های درمان جراحی
انتخاب شرایط جراحی C5 C6 به عوامل مختلفی از جمله تشخیص خاص و سلامت کلی و ترجیحات بیمار بستگی دارد. افراد باید به طور کامل با ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنند تا مناسب ترین رویکرد جراحی متناسب با نیازها و شرایط منحصر به فرد آنها را تعیین کنند.
در حالی که درمانهای غیرجراحی میتوانند به طور موثر بسیاری از شرایط ستون فقرات C5 و C6 را برطرف کنند، مواردی وجود دارد که مداخله جراحی برای کاهش علائم C5 C6 و جلوگیری از عوارض بیشتر ضروری است. در اینجا، ما برخی از روش های جراحی استاندارد را بررسی می کنیم:
دیسککتومی و فیوژن قدامی (ACDF)
ACDF یک روش جراحی رایج برای رفع فتق دیسک، تنگی نخاع و بیماری دژنراتیو دیسک گردن در سطوح C5 و C6 است. در طی این عمل، دیسک یا بخشی از دیسک آسیب دیده برداشته می شود و پیوند استخوانی برای تقویت همجوشی بین مهره های مجاور وارد می شود.
تعویض دیسک مصنوعی
این گزینه جراحی شامل برداشتن دیسک بین C5 و C6 و جایگزینی آن با جایگزینی دیسک مصنوعی از طریق جراحی است. این دیسک مصنوعی حرکت و عملکرد طبیعی دیسک سالم را تقلید می کند. می تواند جایگزین مناسبی برای فیوژن برای بیماران خاص باشد.
فورامینوتومی خلفی
در فورامینوتومی خلفی، جراحان از پشت گردن به نواحی C5 و C6 دسترسی دارند. آنها استخوان و بافت را جدا می کنند تا سوراخ عصبی را بزرگ کنند، منافذی که ریشه های عصبی از ستون فقرات خارج می شوند. این روش می تواند فشار روی ریشه های عصبی ناشی از شرایطی مانند تنگی سوراخ سوراخ را کاهش دهد.
لامینکتومی
لامینکتومی شامل برداشتن بخشی از قوس مهره (لامینا) برای ایجاد فضای بیشتری در کانال نخاعی است. هدف آن کاهش فشار بر نخاع و ریشه های عصبی، کاهش درد و علائم عصبی است.
رویه های فیوژن
روش های فیوژن شامل ادغام مهره های مجاور در سطوح C5 و C6 با استفاده از پیوند استخوان یا قفس و صفحه و پیچ است. فیوژن معمولاً زمانی توصیه می شود که ناپایداری در ستون فقرات گردنی به دلیل شرایطی مانند دژنراسیون شدید، تروما یا برداشتن تومور وجود داشته باشد.
ریکاوری و توانبخشی
مراحل بهبودی و توانبخشی بهبودی را بهینه می کند، عملکرد را بازیابی می کند و به بیماران کمک می کند تا کیفیت زندگی خود را بازیابند.
بهبودی پس از جراحی
مدت زمان بستری در بیمارستان پس از درمان جراحی برای شرایط C5 و C6 بسته به روش و عوامل فردی متفاوت است. برخی از جراحی ها تنها به بستری کوتاه مدت نیاز دارند، در حالی که برخی دیگر نیاز به مدت زمان طولانی تری دارند. تعدادی از درمان های درد C5 C6 به شرح زیر وجود دارد:
مدیریت درد: به بیماران اغلب داروهای ضد درد برای کاهش ناراحتی در مرحله بهبودی اولیه داده می شود.
مراقبت از زخم: جراحان و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی دستورالعمل هایی را در مورد مراقبت از برش جراحی ارائه می دهند که ممکن است شامل تمیز نگه داشتن ناحیه و نظارت بر علائم عفونت باشد.
تحرک: تحرک اولیه برای جلوگیری از عوارضی مانند لخته شدن خون و آتروفی عضلانی تشویق می شود. معمولاً بیماران تشویق می شوند تا تحت هدایت متخصصان مراقبت های بهداشتی به انجام حرکات ملایم و راه رفتن بپردازند.
استفاده از بریس: در موارد غیر فیوژن، ممکن است برای بیماران یک گردن بند طبی یا بریس برای بی حرکت کردن گردن و پشتیبانی از روند بهبودی نصب شود. همه بیماران فیوژن از بریس برای ارتقاء بهبود فیوژن ستون فقرات استفاده می کنند.
دیسک گردن مهره 5 و 6، ناحیه ای قابل توجه متشکل از هفت مهره، توانایی فوق العاده ای را به ما می دهد تا سر خود را با دقت و زیبایی حرکت دهیم. با این حال، مانند هر ساختار پیچیده، از سایش و پارگی مصون نیست. گردن درد برای 80 درصد از مردم در مقطعی از زندگی نگران کننده است. گردن شما شایسته بهترین مراقبت های موجود است.
