آرتروز ستون فقرات التهاب مفاصل فاست در ستون فقرات یا مفاصل ساکروایلیاک بین ستون فقرات و لگن است. ممکن است با ساییدگی، اختلالات خود ایمنی، عفونت و سایر شرایط مرتبط باشد. گاهی اوقات، التهاب ممکن است محل هایی را که رباط ها و تاندون ها به استخوان های ستون فقرات می چسبند نیز تحت تاثیر قرار دهد. صرف نظر از محل دقیق، آرتروز در پشت یا گردن می تواند دردناک باشد و اغلب مزمن می شود.
آنچه باید آرتروز ستون فقرات بدانید
- استئوآرتریت شایع ترین نوع آرتریت است که ستون فقرات را درگیر می کند.
- آرتروز می تواند در هر جایی از ستون فقرات رخ دهد، اما در قسمت پایین کمر و گردن شایع تر است.
- درد و سفتی شایع ترین علائم آرتریت ستون فقرات است.
- علل آرتروز نخاعی هنوز تا حد زیادی ناشناخته است به جز آرتروز که معمولاً در نتیجه ساییدگی و پارگی است.
- درمان آرتروز ستون فقرات ممکن است شامل داروهای مسکن، تزریق استروئید، فیزیوتراپی و جراحی در موارد شدید باشد.
آرتروز ستون فقرات علل و عوامل خطر
علل آرتریت در پشت یا گردن بسته به نوع آرتریت شما متفاوت است. علاوه بر سایش و پارگی طبیعی و محرک های خودایمنی، در بسیاری از موارد علت دقیق ناشناخته باقی می ماند. اجزای ژنتیکی در ارتباط با برخی از اشکال آرتروز نخاعی شناسایی شده است، به این معنی که ممکن است ارثی باشد.
سایر عوامل خطر آرتریت نخاعی عبارتند از:
- سن
- اضافه وزن/چاقی
- وجود شرایط خاصی مانند دیابت، نقرس، پسوریازیس، سل، سندرم روده تحریک پذیر و بیماری لایم.
انواع آرتریت ستون فقرات
بیش از 100 نوع مختلف آرتریت وجود دارد و بیشتر آنها ممکن است بر پشت یا گردن تأثیر بگذارند. اگرچه همه آرتریت ها منجر به التهاب می شوند، آرتریت بر اساس منشاء آن به دو دسته التهابی و غیر التهابی (دژنراتیو) تقسیم می شود.
استئوآرتریت ستون فقرات
استئوآرتریت (آرتروز غیر التهابی یا دژنراتیو) شایع ترین شکل آرتروز ستون فقرات است. معمولاً کمر را تحت تأثیر قرار می دهد و از طریق ساییدگی ایجاد می شود. همانطور که غضروف بین مفاصل به آرامی تجزیه می شود، منجر به التهاب و درد می شود. از آنجایی که درد ناشی از آسیب مکانیکی است، معمولاً زمانی که کمر خود را خم میکنید یا میپیچانید، بیشتر قابل توجه است. صدمات کمری در گذشته نیز ممکن است به ایجاد آرتریت دژنراتیو ستون فقرات کمک کند.
استئوآرتریت ستون فقرات معمولاً مفاصل فاست بین مهره ها را درگیر می کند. همچنین به عنوان آرتریت مفصل فاست، سندرم مفصل فاست و بیماری فاست شناخته می شود. در برخی موارد، دژنراسیون دیسک های ستون فقرات (بیماری دیسک دژنراتیو) ممکن است به آرتریت مفصل فاست کمک کند. با نازک شدن دیسک های بین مهره ها، فشار بیشتری به مفاصل فاست منتقل می شود. این منجر به اصطکاک بیشتر و آسیب بیشتر به غضروف می شود.
هنگامی که این تغییرات دژنراتیو در گردن رخ می دهد، به این وضعیت اسپوندیلوز گردنی می گویند. آرتریت گردن همیشه باعث درد نمی شود و بسیاری از افراد علائم قابل توجهی ندارند.
آرتریت روماتوئید ستون فقرات
آرتریت روماتوئید (RA) یک اختلال خودایمنی است، به این معنی که سیستم ایمنی بدن خود را تغییر می دهد. به سینوویوم – پوشش مفاصل – حمله می کند. اگرچه آرتریت روماتوئید در سایر مفاصل شایع تر است، اما می تواند ستون فقرات، به ویژه ناحیه گردن (گردن) را نیز درگیر کند. آرتریت روماتوئید ستون فقرات ناشی از سایش و پارگی نیست، بنابراین یک آرتریت التهابی در نظر گرفته می شود. ممکن است باعث کمردرد (و درد در سایر مفاصل) شود حتی زمانی که از این مفاصل استفاده نمی شود. زنان را بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار می دهد.
اسپوندیلوآرتریت
اسپوندیلوآرتریت گروهی از بیماریهای التهابی است که هم مفاصل و هم محل اتصال رباطها و تاندونها به استخوانها را درگیر میکند. اسپوندیلوآرتریت اگرچه منشأ التهابی دارد، اما مشابه آرتریت روماتوئید نیست. انواع مختلفی از اسپوندیلوآرتریت وجود دارد – برخی از آنها در ستون فقرات شایع تر از بقیه هستند:
- اسپوندیلیت آنکیلوزان نوعی آرتریت نخاعی است که ممکن است باعث التهاب مهرهها و مفاصل ساکروایلیاک در پایه ستون فقرات شود. در موارد شدید، ممکن است چندین مهره به هم جوش بخورند و باعث قوز پشت شوند.
- آرتریت پسوریاتیک یک بیماری مرتبط با پسوریازیس است – یک اختلال خود ایمنی که بیشتر به خاطر بثورات خارش دار و پوسته پوسته شناخته می شود. افراد معمولاً قبل از آرتریت به پسوریازیس مبتلا می شوند، اما گاهی اوقات این بیماری معکوس می شود. اگرچه در مفاصل کوچکتر شایع تر است، اما ممکن است ستون فقرات را نیز تحت تاثیر قرار دهد.
- آرتریت واکنشی التهاب مفصلی است که در اثر عفونت در جای دیگری از بدن – اغلب در روده یا اندام تناسلی – ایجاد می شود. آرتریت واکنشی در ستون فقرات معمولاً در قسمت پایین کمر رخ می دهد و به خودی خود از بین می رود.
- آرتریت انتروپاتیک نوعی آرتریت است که با بیماری التهابی روده (IBD) مرتبط است. همه افراد مبتلا به IBD به آرتریت مبتلا نمی شوند، و در میان کسانی که مبتلا می شوند، همه آن را در ستون فقرات مبتلا نمی کنند. شعله ور شدن آرتریت انتروپاتیک تمایل دارد با شعله های IBD همگام شود، اما زمان و شدت آن ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.
- اشکال دیگر اسپوندیلوآرتریت عبارتند از: اسپوندیلوآرتریت تمایز نیافته (زمانی که علائم با هیچ یک از انواع شناخته شده مطابقت ندارد) و اسپوندیلوآرتریت نوجوانان (زمانی که علائم در دوران کودکی شروع می شود).
بر اساس یک طبقه بندی متفاوت، اگر نوع خاصی از آرتریت ستون فقرات و/یا مفاصل ساکروایلیاک را درگیر کند، به آن اسپوندیلوآرتریت محوری می گویند. اگر مفاصل و تاندون های دیگر درگیر باشند، به آن اسپوندیلوآرتریت محیطی می گویند. بسیاری از افراد هر دو نوع را در مراحل مختلف پیشرفت اسپوندیلوآرتریت خود تجربه می کنند.
علائم آرتروز ستون فقرات چیست؟
علائم آرتروز ستون فقرات ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. به طور کلی، آنها ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- درد کمر و گردن، به خصوص در ناحیه کمر
- سفتی و از دست دادن انعطاف پذیری در ستون فقرات، مانند ناتوانی در صاف کردن کمر یا چرخاندن گردن
- تورم و حساسیت روی مهره های آسیب دیده
- احساس ساییدن هنگام حرکت دادن ستون فقرات
- درد، تورم و سفتی در سایر نواحی بدن (به ویژه در آرتریت التهابی)
- ضعف و خستگی کل بدن (در آرتریت التهابی شایع تر است)
- در صورت آسیب دیدن اعصاب، درد و بی حسی در بازوها یا پاها
- سردرد (در صورت آرتریت در گردن)
اگرچه کمردرد یک علامت رایج است، اما همه افراد حتی مبتلایان به آرتریت ستون فقرات پیشرفته آن را ندارند. از سوی دیگر، برخی ممکن است حتی قبل از اینکه آرتریت در عکس اشعه ایکس دیده شود، درد را تجربه کنند. در انواع خاصی از اسپوندیلوآرتریت، التهاب چشم (عنبیه یا یووئیت) ممکن است رخ دهد که باعث درد، آبریزش چشم و تاری دید شود.
آرتریوز ستون فقرات ممکن است به سایر مشکلات ستون فقرات کمک کند
آرتروز ستون فقرات ممکن است باعث خار استخوانی شود – رشد بیش از حد در لبه های استخوان ها. در ستون فقرات، خارهای استخوانی به ویژه مفاصل فاست را تحت تأثیر قرار می دهند و باعث بزرگتر شدن آنها می شوند. این وضعیت هیپرتروفی مفصل فاست نامیده می شود. اگرچه خارهای استخوانی به خودی خود مضر نیستند، اما ممکن است مجرای نخاع و اعصاب خروجی از ستون فقرات را تنگ کنند. این ممکن است منجر به دو وضعیت دردناک شود:
- تنگی نخاع – فشردگی طناب نخاعی در داخل کانال نخاعی
- رادیکولوپاتی – نیشگون گرفتن اعصاب محیطی هنگام خروج از ستون فقرات (سیاتیک یکی از انواع رادیکولوپاتی است)
- اسپوندیلیت آنکیلوزان (کلسیفیکاسیون آهسته رباطهای بین مهرهها) ممکن است باعث مشکلات دیگری مانند:
- شکستگی های استرسی در مکان هایی که استخوان جدید تشکیل شده است
- مهره های فرو ریخته
- تغییر شکل ستون فقرات به نام کیفوز
آرتروز ستون فقرات چگونه درمان می شود؟
درمان آرتریت ستون فقرات به عوامل زیادی بستگی دارد. آنها ممکن است شامل سن، سطح درد، نوع و شدت آرتریت و اهداف سلامت شخصی شما باشند. از آنجایی که آسیب مفصلی ناشی از آرتریت غیرقابل برگشت است، درمان معمولاً بر مدیریت درد و جلوگیری از آسیب بیشتر متمرکز است.
درمان های غیر جراحی برای آرتریت ستون فقرات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) و کورتیکواستروئیدها (قرص یا تزریقی) برای کاهش درد و تورم
- سایر داروهایی که علائم خاص یا محرک های آرتریت التهابی را هدف قرار می دهند
- فیزیوتراپی برای بهبود قدرت عضلات پشت و دامنه حرکتی در ستون فقرات
- تغییر سبک زندگی برای کاهش التهاب یا استرس روی ستون فقرات: کاهش وزن، ترک سیگار، تغییر وضعیت بدن و غیره.
جراحی برای آرتروز ستون فقرات
اگر سایر درمان ها به اندازه کافی درد را تسکین ندهند، ممکن است جراحی برای آرتریت ستون فقرات توصیه شود. اهداف جراحی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- برداشتن فشار از نخاع و آزاد کردن ریشه های عصبی از خارهای استخوانی و سایر بافت هایی که ممکن است به آنها فشار وارد کنند.
- تثبیت ستون فقرات با ادغام چندین بخش با هم در روشی به نام فیوژن ستون فقرات
این جراحی ها را می توان به صورت روش های باز و یا با رویکرد کم تهاجمی انجام داد. هر روش مزایا و معایبی دارد. جراح گزینه ها را قبل از عمل بررسی کرده و در مورد آنها صحبت خواهد کرد.
