جوش خوردن رباط صلیبی پاره، این واقعیت دردناک و دشوار به عنوان یکی از متداولترین آسیبهای زانو و یک چالش جدی در مسیر توانبخشی شناخته میشود. شناسایی علل، نحوه تشخیص و بهبودی آن، گام اولیه در مدیریت و درمان جوش خوردن رباط صلیبی پاره است.
آسیب دیدگی رباط صلیبی چالشی است که معمولا ورزشکاران به خصوص فوتبالیست ها را درگیر می کند. اگر شما به این آسیب دچار شوید قادر نخواهید بود همانند همیشه از مفصل زانوی خود استفاده کنید و عملکرد زانوی شما تحت تاثیر قرار می گیرد. بنابراین مهم است که برای جوش خوردن رباط صلیبی اقدام کنید.
روش های متنوعی برای ترمیم رباط صلیبی وجود دارد که هدف از تمامی آن ها بازیابی قدرت و حرکت در زانوی فرد می باشد. چنانچه پارگی کامل رخ نداده باشد می توان با کمک روش هایی مثل فیزیوتراپی یا استفده از زانوبند برای درمان اقدام کنید؛ اما اگر به پارگی کامل رباط صلیبی دچار شده باشید نیاز است که از جراحی برای ترمیم استفاده شود. در ادامه تمامی روش های جوش خوردن رباط زانو را آورده ایم:
چطور بفهمیم رباط صلیبی پاره شده است؟
پارگی رباط صلیبی که یکی از اجزای حیاتی مفصل زانو است، اغلب در فعالیتهای ورزشی، به ویژه در ورزشهایی که امکان برخورد بالایی دارند مانند فوتبال، به وجود میآید. این حادثه میتواند باعث از بین رفتن استحکام و ثبات مفصل زانو گردد. علایم پارگی رباط صلیبی شامل عدم توانایی در راه رفتن، حرکت همراه با لنگ خوردن و درد، ورم، عدم توانایی صاف کردن زانو، احساس بیثباتی و خالیکردن زانو به ویژه در سمت جلو، گرما سطحی زانو، حساسیت به لمس اطراف زانو، و در موارد شدید، بیحسی در کل مفصل زانو میشود. اطلاعاتی که در اینجا ارائه شد، نقطه شروعی است که بهترین راههای تشخیص و درمان پارگی رباط صلیبی را مشخص کند.
بازسازی یا جوش خوردن رباط صلیبی
روش های بازسازی بستگی به این دارد که رباط جدید، از چه نوع پیوندی ساخته می شود. به طور کلی، سه نوع پیوند اصلی وجود دارد:
- اتوگرافت تاندون کشکک
- اتوگرافت تاندون همسترینگ
- آلوگرافت
آتوگرافت نوعی پیوند استخوانی ست که از بدن خود بیمار گرفته می شود، در حالیکه آلوگرافت از فرد اهداکننده فوت شده گرفته می شود. آلوگرافت را می توان از تاندون کشکک، تاندون همسترینگ، تاندون پاشنه و تاندون های دیگر مچ پا تهیه کرد.
در زمان تصمیم گیری در مورد انتخاب نوع پیوند برای بازسازی زانوی بیمار، سن، سبک زندگی، اولویت و آشنایی جراح با نوع پیوند مورد استفاده باید در نظر گرفته شود.
عمل بازسازی رباط صلیبی قدامی (ACL) یا جراحی رباط صلیبی، نوعی جراحی زانو است که یکی از رباط های اصلی زانو را تعویض می کند. اگر رباط صلیبی قدامی شما دچار آسیب شده باشد، شاید این نوع جراحی توسط پزشک به شما پیشنهاد شود. این جراحی به زانوی شما کمک می کند تا دوباره عملکرد صحیح خود را به دست آورد.
بازسازی رباط صلیبی در پیوندهای مختلف
با وجود مطالعات گسترده در مورد مقایسه اثربخشی پیوندهای مختلف در بیماران، باید به یاد داشته باشید که پیوند مناسب برای فرد دیگر ممکن است انتخاب مناسبی برای شما نباشد و پزشک متخصص جراح در مورد روش و متد بازسازی تصمیم می گیرد.
اتوگرافت تاندون کشکک
در اتوگرافت تاندون کشکک، حدود یک سوم از بخش مرکزی تاندون کشکک زانوی آسیب دیده برداشته می شود. تاندون کشکک، کشکک یا کاسه زانو را به استخوان ساق پا یا درشت نی متصل می کند. زمانی که یک قطعه استخوان کوچک از کشکک و ساق پا برداشته شود، به یک پیوند استخوان – تاندون – استخوان تبدیل می شود. این پیوند درون زانو قرار می گیرد تا با استفاده از پیچ یک رباط صلیبی جدید (ACL) تشکیل شود و در نهایت استخوان پیوندی به استخوان های ران و ساق پا جوش می خورد.
از مزایای پیوند تاندون کشکک زانو می توان به تثبیت اولیه قوی اشاره کرد. علاوه بر این، تحقیقات نشان داده اند که در نهایت تاندون کشکک در زانوی اهدایی دوباره بازسازی می شود. برداشتن تاندون کشکک، احتمال پارگی تاندون کشکک یا شکستگی کشکک در زانوی اهدایی را در ماههای اول بعد از جراحی افزایش می دهد و همچنین احتمال خطر درد و سفتی کشکک زانو بیشتر می شود که ممکن است در آینده نیاز به جلسات فیزیوتراپی بیشتری داشته باشد.
اتوگرافت تاندون همسترینگ
همسترینگ، گروهی از تاندون هایی هستند که به عضلات همسترینگ پشت ران متصل می شوند. زمانی که از اتوگرافت همسترینگ استفاده می شود، دو مورد از این تاندون ها برداشته باشند و با استفاده از بخیه به یکدیگر متصل می شوند تا یک پیوند بافتی ایجاد شود. به طور کلی اتوگرافت های همسترینگ از همان پای تحت بازسازی گرفته می شوند.
از مزایای این روش می توان به بُرش بسیار کوچک برای برداشتن تاندون و احتمال خطر درد یا پارگی کمتر در تاندون کشکک اشاره کرد. با اینکه پیوند همسترینگ، به اندازه پیوند تاندون کشکک قوی نیست، اما تثبیت آن هنوز هم از قدرت کافی برخوردار است. با این حال، روش های تثبیت همیشه در حال پیشرفت هستند. علاوه بر این، تاندون های همسترینگ مانند تاندون های کشکک قابل بازسازی هستند.
بازسازی رباط صلیبی با آلوگرافت
آلوگرافت برای بازسازی رباط صلیبی قدامی، از یک اهداکننده ی فوت شده گرفته می شود. با اینکه تحقیقات نشان داده اند که یک آلوگرافت به اندازه ی بافت بدن خود بیمار قوی نیست، اما برای یک ورزشکار غیر می تواند در سطح بسیار بالایی عمل کند و به بیمار اجازه دهد که به ورزش ها و فعالیت های دلخواه خود برگردد. مزایای آلوگرافت شامل کاهش زمان عمل، درد کمتر بعد از عمل و عدم نیاز به بُرش های برداشت پیوند می باشد.
از آنجا که بافت پیوندی از بدن فرد دیگری گرفته می شود، همیشه خطر ابتلا به بیماری بافت اهدایی وجود دارد. گرچه، پیشرفت های صورت گرفته در بررسی و استریل کردن بافت پیوندی، این خطر را به حداقل می رساند.
علاوه بر این، از آنجا که این پیوندها کاملاً شسته می شوند و حاوی آنتی ژن پروتئین بسیار کمی هستند، خطر پس زدن پیوند نیز بسیار کم است. آلوگرافت برای ورزشکاران ، ورزشکاران بالای ۴۰ سال، تکرار جراحی و افرادی که جراحی های سبک تر را ترجیح می دهند مناسب هستند.
