آرتروز لگن

آرتروز لگن آسیب غضروف در مفصل ران است. این یک بیماری رایج است که می تواند دردناک باشد و در طول زمان بدتر شود و بر تحرک و کیفیت زندگی شما تأثیر بگذارد.

آرتروز لگن چیست؟

آرتروز لگن به معنای زوال غضروف مفصل ران است. مفصل ران یک مفصل گوی و کاسه است که توپ در بالای استخوان ران (سر استخوان ران) قرار دارد. توپ توسط غضروف از سوکت (استابولوم) جدا می شود. غضروف به عنوان یک پوشش لغزنده بین توپ و سوکت عمل می کند که به توپ اجازه می دهد در هنگام حرکت پا به آرامی سر بخورد و بچرخد. لابروم، غضروفی قوی که لبه بیرونی سوکت را می پوشاند، ثبات را فراهم می کند.

وقتی غضروف لگن آسیب ببیند، خشک می شود. نازک شدن غضروف باعث تنگ شدن فضای بین استخوان ها می شود. در موارد پیشرفته، استخوان روی استخوان ساییده می شود و هر حرکتی می تواند باعث درد و سفتی شود. هنگامی که اصطکاک در هر نقطه ای بین استخوان ها وجود داشته باشد، همچنین می تواند منجر به خارهای استخوانی شود (رشد استخوان در لبه های استخوان که شکل آن را تغییر می دهد).

انواع و علل آرتروز لگن

استئوآرتریت لگن

استئوآرتریت یک بیماری دژنراتیو مفصل است، به این معنی که باعث آسیب تدریجی مفصل می شود. این شایع ترین شکل آرتریت مفصل ران است و می تواند مفاصل دیگر را تحت تاثیر قرار دهد. استئوآرتریت لگن معمولاً در اثر ساییدگی ناشی از افزایش سن ایجاد می شود و با گذشت زمان بدتر می شود. تجزیه غضروف منجر به درد و التهاب می شود.

استئوآرتریت لگن ممکن است در برخی افراد به دلیل شکل نامنظم استخوان های تشکیل دهنده مفصل ران سریعتر ایجاد شود. به عنوان مثال، اگر قسمت‌های توپ و حفره مفصل ران کاملاً با هم قرار نگیرند (عارضه‌ای که منجر به برخورد لگن می‌شود)، ممکن است به یکدیگر ساییده شوند و در نهایت منجر به آرتروز شود. این ممکن است در افراد مبتلا به دیسپلازی مفصل ران نیز اتفاق بیفتد، که حفره مفصل ران برای حمایت از توپ استخوان ران بسیار کم عمق است. این فشار غیرطبیعی بر غضروف وارد می کند و باعث از بین رفتن زودرس غضروف می شود.

آرتریت روماتوئید لگن

آرتریت روماتوئید (RA) یک بیماری ناشی از حمله سیستم ایمنی به بافت های سالم در مفاصل، از جمله لگن است. این باعث التهاب غشای سینوویال، کپسول اطراف مفصل ران می شود. سلول های التهابی موادی را آزاد می کنند که به مرور زمان غضروف ران را تجزیه می کند. RA معمولاً ابتدا مفاصل کوچکتری مانند مچ دست و انگشتان را تحت تأثیر قرار می دهد و ممکن است تا زمانی که علائم ایجاد نکند در لگن قابل توجه نباشد.

آرتریت پسوریاتیک لگن

آرتریت پسوریاتیک نوعی آرتریت است که می تواند در افراد مبتلا به پسوریازیس ایجاد شود، یک بیماری پوستی خود ایمنی که همچنین می تواند باعث التهاب در مفاصل، از جمله لگن شود. با گذشت زمان، التهاب درمان نشده می تواند منجر به آسیب مفصل شود. آرتریت پسوریاتیک لگن یک بیماری مزمن است. ممکن است قبل یا بعد از بروز علائم پوستی آشکار پسوریازیس ایجاد شود.

آرتروز لگن پس از ضربه

آسیب یا ضربه به لگن، مانند شکستگی لگن، ممکن است منجر به ایجاد آرتریت در مراحل بعدی زندگی شود. ضربه هایی مانند زمین خوردن، آسیب های ورزشی و تصادفات رانندگی می تواند به غضروف آسیب برساند. در حالی که خود آسیب ممکن است بهبود یابد، آسیب غضروف و هر گونه تغییر در تراز یا آناتومی مفصل ران می تواند سال ها بعد به آرتروز منجر شود.

آرتروز لگن به دلیل نکروز آواسکولار

نکروز آواسکولار زمانی اتفاق می افتد که استخوان منبع خون خود را از دست می دهد و شروع به فروپاشی می کند. در لگن، نکروز آواسکولار ممکن است در سر استخوان ران (قسمت توپی مفصل ران) ایجاد شود. با از بین رفتن بافت استخوان، استخوان ران فرو می ریزد و شکل خود را از دست می دهد که در نهایت منجر به آرتروز شدید لگن می شود.

مراحل آرتروز لگن

1. ساییدگی و پارگی جزئی مفاصل لگن و خارهای استخوانی جزئی، اغلب با درد کم یا بدون درد.
2. غضروف شروع به تجزیه شدن می کند و رشد خار استخوان اغلب در اشعه ایکس قابل مشاهده است. علائم شامل درد، ناراحتی و سفتی در لگن است. به این مرحله آرتروز خفیف لگن نیز گفته می شود.
3. غضروف شروع به فرسایش می کند و شکاف بین استخوان های ران باریک می شود. فعالیت های عادی مانند راه رفتن، زانو زدن یا چمباتمه زدن باعث درد و تورم می شود. به این مرحله استئوآرتریت متوسط ​​لگن نیز گفته می شود.
4. غضروف تقریباً از بین رفته است که باعث التهاب مزمن می شود. درد و سفتی تقریباً همیشه احساس می شود. (شدیدترین مرحله)