گزینه های درمانی برای آرتروز لگن بسته به نوع و مرحله بیماری، سن شما، شدت درد و عوامل دیگر متفاوت است. در حالی که پزشکان نمی توانند از دست دادن غضروف را معکوس کنند، راه هایی برای بهبود درد و جلوگیری از آسیب بیشتر وجود دارد.
درمان های غیر جراحی برای آرتروز لگن
- اصلاح فعالیت ممکن است به کاهش شعله ور شدن درد کمک کند. از فعالیت هایی که آرتروز لگن را تشدید می کند، مانند دویدن، پریدن و سایر ورزش های پر فشار خودداری کنید.
- اصلاح شیوه زندگی، مانند کاهش وزن، می تواند به کاهش استرس روی مفصل ران کمک کند.
- تمرینات فیزیوتراپی می تواند به بهبود قدرت لگن کمک کند. درگیر شدن در ورزش ها و فعالیت های کم تاثیر، مانند شنا و دوچرخه سواری، و فعال ماندن از نظر فیزیکی، کلید مدیریت علائم آرتروز لگن است.
- کیسه آب گرم می توانند به تسکین التهاب لگن کمک کنند.
- داروها و تزریق ها، مانند تزریق کورتیکواستروئید، تزریق اسید هیالورونیک، تزریق پلاسمای غنی از پلاکت، مکمل های ویتامین و مواد معدنی، و دارو های سرکوب کننده ایمنی یا بیولوژیک می توانند به کنترل درد و التهاب کمک کنند. اینکه کدام دارو ها بهتر عمل می کنند به نوع آرتریت بستگی دارد.
- وسایل کمکی راه رفتن مانند عصا یا واکر در هنگام راه رفتن حمایت می کنند.
جراحی برای آرتروز لگن
پیشرفت آرتروز لگن و اثربخشی درمان های غیر جراحی مختلف متفاوت است. اگر گزینه های غیرجراحی تسکین درد دلخواه را فراهم نمی کنند و کیفیت زندگی شما کاهش می یابد، ممکن است زمان آن رسیده باشد که گزینه های جراحی مانند:
- جراحی تعویض مفصل ران یا آرتروپلاستی مفصل ران، روشی برای جایگزینی یک یا هر دو انتهای مفصل ران آسیب دیده با ایمپلنت مصنوعی است.
- فیوژن هیپ روشی برای جوش دادن استخوان های مفصل ران به یکدیگر است. قبل از اینکه جراحیهای جایگزین در دسترس قرار گیرد، این روش درمانی استاندارد برای آرتروز لگن بود، اما اکنون آخرین راهحل درمان است، زیرا به شدت بر تحرک تأثیر میگذارد.